Część 41.

                                               *Logan*

Obudziłem się niesamowicie wcześnie. Jak nigdy.!  To pewnie przez tę operację.. Nie mogłem spać..  No, więc wylazłem z łóżka poczołgałem się do łazienki i nasadziłem szlafrok, po czym wyszedłem z pokoju udając się do kuchni. Nalałem sobie mleka i zacząłem pić kiedy w drzwiach od kuchni natknąłem się na Wikę.

-Wika?? A tu co tu robisz? – uniosłem brew.

-Nie wiem.. Obudziłam się.. I nie mogę spać.. – jęknęła

-Witaj w klubie – pokręciłem głową.

-Co pijesz? – powiedziała po podejściu do lady kuchennej.

-Mleczko :3 – uśmiechnąłem się do kubka.

-Yy.. ja tam wolę herbatę – uśmiechnęła się do siebie nalewając wody do kubka.

-Pijesz zimną?  - znów uniosłem brew.

-Czasami.. Ale teraz ciepłą. Jest w czajniku, widocznie ktoś tu już był w nocy. – wzruszyła ramionami biorąc swoją herbatę.

-Może Wera. Pewnie nie mogła spać. Nic dziwnego, ona chyba się tym najbardziej przejmuje – kiwnąłem głową udając się do salonu.

-Nom to fakt..  Ale wiesz, są dobrymi przyjaciółmi – pokiwała głową blondynka.

-A ja tam myślę, że nie tylko przyjaciółmi – kiwnąłem głową  napiłem się mleka rozkładając się na kanapie.

-Coś sugerujesz? – spojrzała na mnie unosząc brew podczas rozwalania się na fotelu.

-A ty ślepa jesteś?  Z Jamesem już się jej nie układa, a między nią, a Carlosem od dawna coś jest – pokiwałem głową.

-Hm.. Wiesz możliwe, że nie zwróciłam na to uwagi. Patrz ile tutaj zamieszania. – westchnęła.

-Nom. To fakt. Jak chłopacy tylko wyjdą ze szpitala cali i zdrowi, oby tak było, to szykuje się lot na tę wyspę, na której rozbiła się Pat. Myślisz, że przeżyła? – spojrzałem na nią.

-Nie wiem. Ale zawsze była silna, powinna – stwierdziła Wika. – Boże.! – spojrzała w ścianę przerażona.

-Co jest?? – wystraszyła mnie.

-Ja nigdy w życiu nie byłam tak spokojna.!!  Co się ze mną dzieje?!?! – wytrzeszczyła oczy.

-Dorastasz  - zaśmiałem się .

-Nie śmieszne.!! – rzuciła we mnie poduszką. – Ja się muszę wreszcie ogarnąć.!! – wstała i podeszła do mnie. Znaczy tak myślałem. Bo obok mnie na stole stała wódka. -,-

-Zostaw to.! – szturchnąłem ją.

-Nie.!! Muszę żyć.!! – jakby była napalona na tę butelkę -,-  Chwyciłem ją w biodra i tak pociągnąłem, że wylądowała na mnie.

-Aaaa.!! Zbok!! – wydarła się kopiąc mnie po nogach.

-Ogarnij się tam ludzie śpią.! – próbowałem zatkać jej usta, a ona mnie ugryzła. – Ałł!! – pisnąłem. Usiadła, a ja, żeby nie wstała chwyciłem ją za nadgarstki i zaciągnąłem do tyłu mocno trzymając. Natomiast ona usiadła mi centralnie na.. kroczu.. i zaczęła skakać. Auć..

Tak mocno mnie.. uciskała, że aż zacząłem jęczeć i tak własnie po schodach zeszła Zuza.

-Ejj co wy tu odwala.. – spojrzała na nas i prawie jej gały wypadły. Zamilkła i zaczęła się wycofywać.

-Stój!! To nie ten! – krzyknęła Wika.

-Yyy… - mruknęła zmieszana i chwyciła coś ze stolika. Nagle oślepił nas flesz.

-O kurwa, nie żyjesz.!! – wydarła się Wika, a ja chyba niepotrzebnie, puściłem ją, a ona poleciała do kuchni. Nagle wyleciała i zaczęła gonić Zuzę z patelnią po całym Domie. W każdym razie po dole. Całkiem nieźle Zuźce szło, przeskakiwała przez stół, krzesła, fotel, kanapę, fikusa, ale na 5 krześle już się wywaliła. Wika stanęła nad nią i uniosła tę patelnię do góry z miną zabójcy.

-Logan no weź coś zrób.! – jęknęła brunetka.

-Ale co? – rozstawiłem ręce.

-Nwm.. walnij ją, oblej tym co tam masz na stole – machała ręką wskazując na moje mleczko.

-Mlekiem? – uniosłem brew.

-Fuu – skrzywiła się Zuza, a nawet Wika powtórzyła jej minę. Wtedy Zuz zwiała jej pod nogami i wskoczyła na szafę, natomiast ja tylko wywróciłem oczy. Wkurzona Wika zaczęła wyjmować z szafy wieszaki i rzucać w brunetkę.

-Czekajcie.! – spojrzały na mnie na chwilę przerywając wojnę. – Ktoś idzie – stwierdziłem wyciągając palec do góry.

-Pewnie James – wzruszyła ramionami Zuz. – Bo Wera nigdy nie wstałaby tak wcześnie.

A jednak. Po schodach zeszła ziewając Wera. Spojrzała na nas unosząc brew, a my na nią otwierając szeroko oczy.

-A wy co..? – wskazała na dziewczyny.

-A ty? – wskazałem na nią.

-A o czym wogle gadamy? – przechyliła głowę w bok.

-Co ty tak wcześnie się zerwałaś?? – uniosłem brew.

-Ehh nie mogłam spać.. – usiadła na moje nogi.

-Ał! – jęknąłem.

-To zabierz – wzruszyła ramionami, a ja usiadłem spuszczając nogi. – Przez tę dzisiejszą operację Carlosa.. Miałam różne sny.. Już wolałam wstać.. – pokręciła głową.

-O no to witaj w klubie bezsennych. – kiwnąłem głową. – Tylko nwm jak Zuza – wskazałem na brunetkę na szafie.

-A właśnie, a im co? – również wskazała na Wikę, żadną mordu i Zuzę.

-Powiem tak – zaczęła Zuza – Gwałty, mafia i słit focie. – kiwnęła głową Zuza.

-Aaa – pokiwała głową Wera.

-Serio? Skumałaś to? – unosząc brew wskazałem na brunetkę.

-Nooo – odpowiedziała Wera. -A co tam pijesz? - popatrzała na mnie

-Mleczko :3 - odpowiedziałem z wyszczerzem.

-Bleeee - pokręciła głową robiąc minę do wymiotów.

-No czego wy chcecie od mojego mleczka?! - rozstawiłem ręce szeroko.

-Nie lubię - wzruszyła ramionami Wera. – Ok. to pozabijacie się kiedy indziej, a na razie trzeba się szykować i jedziemy do szpitala. – wstała.

-Jest ok. 7.00 rano -,-   - spojrzała na nią załamana Wika.

-No, ale chociaż ubrać się można, bo niektórzy to tu na to nie wpadli – zbadała mnie wzrokiem Wera.

-Ej ona też jest w szlafroku.! – wskazałem na brunetkę.

-Ty też.! – Zuz zwróciła się  do Wery wskazując na nią z kolei.

-Trójkącik? – uniosła brew Wika, a Wera zwiała.