Część 28

Witajcie ludkowie! 
Kuźwa chce mi się iść na rower, a rodzice nie chcą mi go przywieźć, bo został u babci -,-
Ygghhhhh..
Ha! 1 ! 1 komentarz! wiem, że niektórzy mają po 100 takich, ale ja i tak dostałam ten 1 pod poprzednią notką i się cieszę ^^  A więc osobo droga, która pozostawiła ten anonim.. po prostu kocham cię! ^^ <333 mogłabym cie po prostu wyściskać z radości ;*** Tylko bez nieczystych myśli proszę. xd No to Amenos i taaa. częścia 28:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                           *Carlos*

Siedzieliśmy już 2 godzinę w kuchni. Chciałem pójść za Pati, ale ci ludkowie mnie nie wypuścili -,-

-No dobra dosyć tego! Długo będziemy tu tak siedzieć i udawać, że nic się nie stało?! – wstałem i rozłożyłem ręce.

-Co?? – Wika przekręciła głowę aż coś strzyknęło.

-Człeku mów po naszemu, bo niektóre dzieci nie ogarniają angola – wywróciła oczy Wera podpierając głowę na ręce.

-Ygghh.. No to powtórze -,-  No dobra dosyć tego! Długo będziemy tu tak siedzieć i udawać, że nic się nie stało – ponownie rozłożyłem ręce.

-Carlos, ale my nie udajemy, że nic się nie stało.. – zaczęła Wera.

-.., ale ona potrzebuje teraz pobyć trochę sama. – dodała Zuza.

-Pato-znawczynie się znalazły – wywróciłem oczy.

-Znam ją od przedszkola, nie wmówisz mi, że jej nie znam! – wstała Wera i groźnie na mnie spojrzała przymrużając oczy.

-No dobra, dobra już, bez agresji.. – próbowałem ją uspokoić.

-Ale w związku z tym masz rację.. przydałoby się z nią pogadać.. Poszukam jej. – stwierdziła blondynka.

-Nie. Zostań. Ja jej poszukam. – zabrałem się do wychodzenia z pomieszczenia.

-Tyyyyyy? A to z jakiej racji? – unieśli brew Wera i Logan.

-A no z takiej, że to moja przyjaciółka. – założyłem ręka na rękę i uniosłem głowę do góry dumnie.

-Tak jak nas wszystkich – odpowiedzieli chórem i rozłożyli ręce.

-Szczegół. Ale.. od czasu tamtej mojej akcji jeszcze lepiej się ze sobą dogadujemy… itd… - coś tam mruczałem pokłopotany.

-A ja i tak uważam, że to ja powinnam iść. – założyła ręka na rękę Wera.

-Nie, słuchaj, on ma rację.  Myślę, że on teraz powinien iść do niej, a wy i tak jak zwykle potem pogadacie. – objął ją James.

-Hm… no.. no dobra.. – niepewnie usiadła.

-Dzięki. – powiedziałem i wyszedłem podczas kiedy oni się przytulali. No nie mogłem znieść takiego widoku, ale wtedy musiałem się skupić na Pati. Nie było jej nigdzie wokół domu. Zacząłem chodzić po okolicy i coś przyszło mi do głowy.

*20minut później*

Stałem już przy tej pamiętnej rzeczce, z którą pewnie bardzo bym się związał, gdyby nie Pat.  Przygladałem się wodzie przywołując wspomnienia i spojrzałem na mostek. Z daleka wyglądało jakby był na nim jakiś cień. Mogło mi się zdawać, ale ruszyłem w tamtym kierunku. Nie myliłem się ani trochę, zastałem tam naszą rudą wiewiórkę. Siedziała zmarznięta, skulona, pod barierką mostu na samym środku. Nic nie mówiąc podszedłem do niej i usiadłem obok. Dziewczyna nawet nie drgnęła.

-Nie zimno ci? – zapytałem wreszcie.

Brak odpowiedzi.

-Ehhh jesteś uparta, ale ja i tak nie dam ci zmarznąć. – zdjąłem bluzę i okryłem nią już trzęsącą się Pati.

-Dzięki.. – szepnęła.

-Długo tu będziesz siedzieć? – oparłem głowę o barierkę patrząc w gwiaździste niebo.

-Nwm.. – szeptała. – Straciłam…straciłam wszystko.. – łza spłynęła jej po policzku.

-Nie straciłaś nic. – otarłem jej tę łzę i spojrzałem na nią.

-Powiedziałabym, że nie wiesz co mówisz, ale wiesz.. – westchnęła.

-I ty też wiesz. Wtedy na tym moście.. role się odwróciły.. – zacząłem.

-Carlos to inna sytuacja.. straciłam go.. – spojrzała w ziemię.

-Nie prawda. – mówiłem.

-Ah – westchnęła.

-Kocha cię. – powiedziałem patrząc przed siebie.

-Nwm. Może.., ale nawet gdyby. Zabolało go to. Zabolało do tego stopnia, że mnie zostawił. – szeptała.

-Przejdzie mu. – powiedziałem. – Ale powiedz.. Dlaczego? – spojrzałem na nią.

-Carlos to nie tak! – spojrzała na mnie. – I ty to powinieneś wiedzieć.

-Wierzę ci. Ale powiedz o co chodzi. – wyczekiwałem jej wyjaśnień.

-Masz – wyjęła kamerkę. – Akurat mam ją przy sobie to zobacz. Tu jest filmik z tamtej nocy. – włączyła mi nagranie.

-No tak.. To raczej nie codzienny widok. – uśmiechnąłem się na fragmencie, w którym siedziała bez bluzki na Wice.

-Zbok! – odwróciła moją głowę.

-Ej to nie ja gwałciłem Wikę i pokazywałem się nago w oknie. – spojrzałem na nią i momentalnie zmieniłem minę. – Sorki…

-Spoko… - spojrzała w dół i puściła nagranie dalej. I kiedy się skończyło:

-Wiesz… w sumie mogło być gorzej. – zacząłem. – No i ty z nim wtedy jeszcze nie byłaś.

-Tak, ale dobrze go rozumiem. Bo już wtedy .. coś było.. no i nic mu nie mówiłam o tym.. w dodatku pewnie już mi nie będzie ufał..

- Czyli bez znaczenia ze nie byliście razem? No może. Ale to i tak było nieświadomie i za namową.. Niewiele w tym twojej winy, musisz to opowiedzieć Kendallowi. – tłumaczyłem.

-Nie będzie mnie słuchał.. Nie chce mnie znać. – mówiła załamanym głosem.

-Oj przejdzie mu.. – spojrzałem w dół.

-Carlos znasz go tyle, przecież wiesz. Tym razem było inaczej. Za bardzo go to zabolało.. Obawiam się, że to koniec.. – już prawie się rozryczała, ale ją objąłem.

-Nie martw się. Jak kocha to wróci. – uśmiechnąłem się do niej, a ona przez ułamek sekundy, (bo wtedy na moście powiedziała to samo), też. I w ten sposób siedzieliśmy na tym moście skuleni, objęci.

                                               *Logan*

Carlos wyszedł, a ja próbowałem dojść do siebie. Nie mogłem zrobić żadnej afery, ale do był cios. Wika rozbierała się przed jakimiś zboczeńcami?! Nawet nic nie wyjaśniała… Czyli to prawda?  Nie mogłem, nie mogłem w to uwierzyć! Ona zagubiona patrzyła w stół, a ja na nią i myślałem czy serio mogła to zrobić.  Na szczęście odezwała się Zuza:

-Wika ty z Pati serio to zrobiłaś? – dziwnie to zabrzmiało O.o

Zuz kocham cię za to, że ją o to spytałaś! – pomyślałem.

-Co? – otrząsnęła się krótkowłosa.

-Poważnie wy.. – zaczęła Zuza.

-Nie! Znaczy.. To nie tak. – próbowała wytłumaczyć.

Nie chciałem znać jej odpowiedzi. Wystraszyłem się tego co powie, jej słów. Bałem się tego co mogę usłyszeć, że to może się okazać prawdą..

-Słuchajcie, ja pójdę pogadać z Kendallem. – wstałem.

-Tak. To dobry pomysł. – przytaknął James.

Wika na mnie patrzyła, a ja rzuciłem na nią tylko krótkie, przelotne spojrzenie i ruszyłem na górę. Kend jest moim najlepszym kumplem i musiałem z nim pogadać. Byłem w podobnej sytuacji tylko, że on z Pati chodził..

Podszedłem do drzwi pokoju i zapukałem. Zero odpowiedzi, więc pukałem dalej.

-Kend otwórz. Kend! – pukałem. Nagle nacisnąłem klamkę i było otwarte.  Okna były pozasłaniane, a w pokoju panowała ciemność. Gadanie jak w jakimś horrorze albo powieści. -,-  Blondyn siedział na końcu łózka, pod oknem, i patrzył przez kawałek niezasłoniętego okna trzymając na kolanach gitarę.

-Zawsze kochałeś grać na gitarze zwłaszcza kiedy łapałeś doła – oparłem się o futrynę drzwi.

Blondyn nagle na mnie spojrzał. Był lekko zdziwiony, ale ciągle załamany.

-Stary.. – zamknąłem drzwi. – Co ty robisz?

Tylko na mnie spojrzał.

-Od razu zrywasz? – usiadłem obok niego.

-Poważnie? Nie widziałeś tego!? – patrzył na mnie z lekko zmarszczonym czołem.

-Nie dałeś jej nawet wytłumaczyć! – rozłożyłem ręce.

-A co tu wyjaśniać?! Widziałem i słyszałem wszystko co trzeba.. – mruknął i spowrotem zwrócił głowę w stronę okna.

-A ja sądze, że ty widziałeś tylko to co chciałeś. – powiedziałem, a on spuścił głowę. – Przesadzasz..

-Co?! – spojrzał na mnie – A ty co byś zrobił, gdyby twoja dziewczyna rozebrała się przed jakimiś zbokami?? I zobaczyłbys takie cos??! – wybuchł. Serio.. nie wiedział co mówi..

-Przede wszystkim Kendall…  - wstałem -dałbym jej to wyjaśnić..

-Łatwo powiedzieć.. – a żeby się nie zdziwił.

-Słuchaj ja wiem, że to dla cb i trudne, i dziwne, i ogółem nowa sytuacja. I jest ci z tym ciężko, ale jeszcze za wcześnie na takie decyzje i sądy. Daj jej to najpierw wyjaśnić. – wiedziałem, że powinienem skończyć i dać mu pomyśleć. Więcej już mu doradzić na tamtą chwilę nie mogłem. – Trzymaj się stary. – poklepałem go po plecach i wyszedłem. Oparłem się o ścianę i zjechałem na ziemię.

-Myślisz, że nie wiem co czujesz? – szepnąłem do siebie myśląc o słowach Kendalla.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tadaaaam. Źli? Czy obojętne? Nie, no dobra, 3 000 wejść to ktoś tam pewnie się troszku interesuje.  Chętnie poznam Wasze opinie w komkach ^^ Wielkie LOOFF za wejścia będzie następnym razem, a i tylko przypominam, że ta historycznie długa, 3 częsciowa jednorazówka była na 2 000 i 3 000  wejść. Pamiętajcie I - LOVE - YOU!! xddd ;****