Część 31.

Siemka ludzie.

Wiecie…… kocham Was tak strasznie za czytanie bloga <3333 *_____*, ale jak tak patrze na komki teraz to…. Taki smutas, że….O.O :’’((( Więc tak się zastanawiam czy nie usunąć bloga. Nie będę kończyła historii tylko tak po prostu zostawię. Trochę szkoda, bo miałam jeszcze pare pomysłów no, ale odnoszę wrażenie, że i tak Was moi kochani troche nie interesuje to, że tak mi koszmarnie. No, bo co. Piszę tylko dla siebie, a przynajmniej tak to wygląda. No dobra. Jeszcze pomyślę. No to Amen i rozdział….:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

                                             *Wera*

Właśnie ledwo co udało mi się skończyć ten pożegnalny obiad. Jestem ostatnio tak przemęczona, a te tabletki tylko pogarszają sprawę -,- , , że ledwo funkcjonuje.  James, Carlos i Log przenosili stół i krzesła z salonu do ogrodu, bo tak mi się zamarzył ten obiad ^^. Wiem, wiem. Obiad?! Zwykły obiad?! Ale ostatnie wydarzenia nie pozwalały na zrobienie jakiejś zajebistej imprezy, więc wymyśliłam taki zwykły obiad. Kendall cały czas siedział w swoim pokoju na górze i nawet nie wiedziałam czy zejdzie. A Pati? Pati chłopaki wczoraj zawieźli do lekarza. Lekarz powiedział, że zrobi jej badania i zostawi na obserwacji, a jeśli wszystko będzie ok. to jeszcze dziś ją wypuści. Ale i tak wszyscy się denerwują, bo nie wiadomo co się z nią dzieje.

Nagle do mieszkania wleciały Zuza i Wika. Przyniosły jakieś dodatkowe rzeczy na ten obiad. Kiedy tylko weszły tak się wydarłam, że chyba w sekundę stały przede mną zasapane. Nie no, miały się czym zmęczyć -,- Jakby dopiero co z łózka wyszły. Oczywiście zależy czy robi się to na łóżku czy nie.. xd

-Co jest?? – spojrzały na mnie zdziwione.

-Wszystko mi na stół pozanosić i dokończyć przygotowania.! – warknęłam.

-A ty? – uniosła brew Wika.

-WON! – wskazałam na drzwi, a one potulnie z naczyniami pobiegły do ogrodu. Byłam już wyczerpana. Kiwając się próbowałam dojść do salonu. Po drodze wpadłam na jakiś biały proszek, może mąkę? Nwm. Kołysząc się doczłapałam do salonu gdzie tak jakby zahaczyłam o oparcie kanapy i się na niej wyłożyłam jak długa zasypiając natychmiast.

                                                 *James*

Właśnie powynosiliśmy ten stół przeklęty i krzesła, więc Log wysłał mnie do Wery spytać czy coś jeszcze jest do zrobienia, mając nadzieję, że jednak nie. Tak strasznie się cieszyłem, że pojedzie z nami do L.A. Ostatnio się od siebie oddaliliśmy, więc wreszcie mieliśmy okazję się znów się do siebie bardziej zbliżyć. Przechodząc przez salon nie rozglądałem się po pomieszczeniu, więc jej nie zauważyłem. W kuchni jej nie było.

-Wera! – wyjrzałem na korytarz rozglądając się po nim, łazience i schodach.

Wszedłem do salonu i zobaczyłem jak słodziutko sobie śpi na kanapie.  Była lekko skulona, przytulała poduszkę i była lekko ubrudzona mąką na twarzy. Taki mały, bezbronny koteczek. ^^  Wyglądało tak słodziutko, że aż zrobiłem jej zdjęcie. Chciałem ja wrzucić na twittera, ale uznałem, że się wkurzy i będzie chciała mnie zabić, więęęęc darowałem sobie. Ta sweet focia zostanie tylko dla mnie ^^. Chciałem po cichu wyjść, nie budząc jej, bo wiem, że ostatnio jest strasznie przemęczona. Ale noga stołu próbowała zmolestować moją i z moim talentem pięknie się wyłożyłem. Dziewczyna aż podskoczyła na kanapie jak oparzona.

-Co jest?? – podniosła się.

-Tu jestem kotku. – jęknąłem unosząc rękę zza stołu.

-James! Wszystko gra? – pomogła mi wstać.

-Teraz już tak. – uśmiechnąłem się co odwzajemniła.

-To dobrze. – musnęła moje usta swoimi.

-Ej kocie – przyciągnąłem ją do siebie za biodra, a ona tylko mruknęła. – Masz tu coś – przejechałem palcem po jej policzku. Po czym powtórzyła mój gest i spojrzała na swoją dłoń.

-Mąka – stwierdziła.

-Wiesz, jesteś taka przemęczona. Idź na górę, odśwież się, włóż coś ładnego, a my tu się wszystkim zajmiemy. – uśmiechnąłem się.

-Serio? Dzięki! – pocałowała mnie w policzek i poleciała na górę.

                                                    *Wera*

*2godziny później*

Byłam już gotowa. Po prysznicu jakoś przestałam odczuwać zmęczenie. Przebrałam się, rozpuściłam włosy i nałożyłam delikatny make-up. Zeszłam na dół i okazało się, że James, Logan, Carlos, Wika i Zuz, też się przebrały. Szok, że Wika była w sukience i to takiej nie w jej typie, przecież od zawsze ich nienawidziła. O.o James tylko zamruczał jak na mnie spojrzał na co lekko się zaśmiałam i wywróciłam oczy.

-To jak idziemy? – uśmiechnęłam się do reszty kiedy James mnie objął.

-A Kend? – wskazała na schody Zuza.

-Ehh.. – też na chwilę spojrzałam na schody. – Chyba już by zszedł do tej pory.

Już chcieliśmy iść, ale nagle usłyszeliśmy kroki na schodach i otwieranie się drzwi. Ze schodów zszedł Kend (ubranie w linku James, Logan, Carlos), a przez drzwi weszła Pati. Podeszli tak, że    stanęli naprzeciwko siebie. Patrzyli tak na siebie, a nas zamurowało. Czekaliśmy na jakąś reakcje, a chyba zwłaszcza ja, bo myślałam, ze mnie tam poniesie. Stali tak naprzeciwko siebie i patrzyli chyba z 5 minut, aż nagle obrócili się w naszą stronę i jakby nigdy nic ruszyli w naszym kierunku.

-Nieeeeee!! No weźcieee!! – padłam na kolana i wyciągnęłam ręce do góry.

-Okejjjj. Nie, nie wyjdę za ciebie. – uniósł brew do góry Kend.

-Eeeee, Wera? – spojrzał na mnie James. Pewnie głównie dlatego, że cięgle nie zmieniałam pozycji.

-Wstawaj idioto! – kopnęła mnie w tyłek Wika. – A mówią, że to mi odwala – wywróciła oczy.

Wreszcie się podniosłam masując przy tym mój biedny, molestowany tyłek. Tak patrzyłam raz na blondyna, raz na brunetkę i nagle wszyscy rzuciliśmy się na Pati.

-Nic ci nie jest?! – spojrzałam na nią.

-Nie.. chyba nie.. Nie wracajmy do tego tematu. Nie psujmy wieczoru. A wogle o co chodzi? – popatrzała na ogród.

-Robimy pożegnalny obiad. Chłopaków… i mój. – spuściłam głowę.

-Co?? Też wyjeżdżasz?? – otworzyła szerzej oczy.

-Takk.. Sorki, muszę. – popatrzyłam na nią błagalnie. Po minucie się przytuliłyśmy.

Kątem oka spojrzałam na Kenda. Zawiedziony zaczynał od nas odchodzić.

-Oooooo nie! Wreszcie wróciłeś do normy i teraz cię nie wypuszczę. Naskoczyłam na niego naplecy i przytuliłam.  No choooooodź! – wzięłam za rękę i pociągnęłam go do ogrodu, a za nami ruszyła reszta.

*3godziny później*

Świetnie się bawiliśmy jak na taki zwykły obiad. ….O.o  Tylko Pati i Kend się do siebie nie odzywali. Nie wiem jak Kend, bo jemu się akurat aż tak nie przyglądałam, ale Pati czasem na niego kątem oka paczała. Kurde! Uparci jak dwa osły!  Właśnie jedliśmy deser. Logan jest taki zdolny, że ciasto czekoladowe wypuścił tak, że upadło na ubranie Wiki.

-Oooooo nie! – wstała patrząc na plamę. – Teraz to już nie żyjesz! – wzięła miskę z mleczną czekoladą i zaczęła ganiać chłopaka po całym ogrodzie. Wreszcie dorwała go przy drzewie na, które próbował się wspiąć, haha widok bezcenny xd. Wylała na niego całą zawartość miski. Od głowy mniej więcej do pasa ociekał czekoladą. Najpierw jęczał na ubranie i włosy, a potem tylko przymrużył oczy patrząc przed siebie, czyli w tym wypadku na nas. Wika podeszła do niego, przejechała mu palcem po nosie zbierając czekoladę i zlizała ją.

-Sierota z ciebie. Ale słodka. – powiedziała i dołączyła do stołu.

-Heh. Skoczę po 2 mus czekoladowy .- wskazała na dom Zuza i weszła do środka.

                                                      *Zuza*

Poszłam po ten nieszczęsny mus, bo tamci idioci cały zużyli, a nawet go nie spróbowałam -,-  Znalazłam miskę z naczyniem na blacie.  Jednak cała była zastawiona jakimiś pudełkami po składnikach. Wzięłam jedno, żeby przestawić i nagle usłyszałam chrząknięcie. Obróciłam się i zobaczyłam Jamesa opierającego się o futrynę drzwi od kuchni.

-Pomóc ci? – uśmiechnął się. Czego nikt nie wiedział, James mi się podobał. No, ale to chłopak mojej najlepszej przyjaciółki, a w dodatku gwiazda. Ehh. Można pomarzyć. Ale mimo to czasem przy nim byłam sierotą. Teraz akurat upuściłam pudełko.  -,- No. Ma się ten talent -,-

-Kurde! – mruknęłam sama do siebie.

-Nie denerwuj się tak. Złość piękności szkodzi. – uśmiechnął się i tak jak ja schylił po pudełko. Oboje je chwyciliśmy w tym samym czasie tak, że tyknęliśmy się dłońmi. Nagle chłopak spojrzał mi w oczy. Czułam jak robię się czerwona. Chciałam jakoś odwrócić wzrok, ale nie mogłam. Debil jeden mnie hipnozował swoim spojrzeniem *.*  Ależ on ma zajebiste oczy! *O* Wreszcie spuściłam wzrok. Oboje wstaliśmy.

-Proszę. – puścił pudełko.

-D-dzięki. – jąknęłam.

Po chwili chrząknęłam i wydusiłam.

-A wogle po co przyszedłeś. – odstawiłam pudełko na stół szukając wzrokiem spowrotem miski z musem.

-Po drinka. – uśmiechnął się.

-James - chwyciłam miskę z czekoladą. – To jest obiad. – podeszłam do drzwi.  – Weź jeszcze cole i energetyk ^^ - dodałam patrząc na niego z delikatnym uśmiechem i poszłam do ogrodu. No kurde czy on serio musi mi się tak podobać?! -,-

                                                      *James*

Matko to było dziwne. Kiedy złapałem ją za ręce przypadkiem i spojrzałem w te jej piękne, duże brązowe oczy zamarłem. Aż normalnie poczułem motylki w brzuchu. Jakoś do tej pory byłem tak skupiony na Werze, że nie zwracałem uwagę na Zuzę w taki sposób. To takie dziwne..czy ja.. czy ja.. czy ja się w niej zakochałem?? O.o Ale jak to możliwe?! Kiedy niby mieliśmy się do siebie zbliżyć? No dobra, ostatnio spędzałem z nią dużo czasu, ale jak przyjaciele… Kurde. Przecież chodzę z jej najlepszą przyjaciółką. Ale Zuza jest taka słodka, zabawna, szalona ^^, ale to chyba jak wszyscy tu xd, urocza…. Wo, wo, wo! Ogarnij się! Chodzisz z Werą! Z resztą i tak wracamy do L.A………… Wziąłem butelkę jakiegoś szampana, Polskiej wódki ^^, no co?!, jeszcze jej nie piłem…, colę i 8 energetyków xd.  Jednak ciągle nie mogłem przestać myśleć o tym wszystkim. Takiego mętliku w głowie jeszcze nigdy nie miałem…

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ok. To na razie tyle. I Love YOU za wejścia!! <33 Bayy…