Część 27

Hejooo!  Słuchajcie ja mialam zrobic coś specjalnego na 2000 wejść, potem zmieniłam na 2300, a tu już prawie 2500!! Kurde coraz więcej wejść, a ja tak się jaram!! ^^  Ale  nie ma komci :’(  I tu smutam. :’(

2 sprawa. Słyszeliście o KCA? Słyszeliście. Jest foch? Jest. Pojebani ludzie, pojebani, pojebani! Ja prdl, ja rządam! 2 głosowania!! X.X Cwale, żule i menele! Moja kumpela ogłosiła żałobę narodową. A ja strzelam focha i rządam następnego, UCZCIWEGO, głosowania! X.X -,-

3. sprawa. Nie mam nic NA RAZIE  na Wielkanoceczke, a nawet gorzej, bo rozdział jest i kiepski i możecie być źli, zwłaszcza moja kumpela ^^ Też cię kocham ^^ Więc na razie tylko NAJLEPSZEGO ;**** i kicajcie po słodycze do wszamania, a może jeszcze coś specjalnego dodam. Zobaczę… ^^

A teraz AMEN i rozdzialik..

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                

                                             *Wika*

Fajnie nie było mnie przez jakieś 2 tygodnie, a tu już Pati chodzi z Kendallem.  To już 2 pary. Chłopaki mają szczęście, że rodzice Wery przełożyli powrót. Ale oni sami też już powinni dawno wrócić. Już w sumie niczego nie ogarniałam. Tak siedziałam z Carlosem w kuchni.

-Carlos.. – jęknęłam opierając głowę na rękach.

-Co?.. – odjęknął siedząc w tej samej pozycji.

-Gdzie Wera? – jęczałam.

-Na randce z Jamesem -,-  - mruknął.

-A Pati? – odmruknęłam.

-No na randce z Kendallem.. – jęknął.

-A Zuza? – brnęłam dalej.

-Z Loganem na mieście.. – mruknął znudzony.

-Co?! – zerwałam się z krzesła.

-Słyszałaś, nie będę powtarzał. A co? – uniósł brew.

-Jak to?! Razem?! – wytrzeszczałam gały.

-No razem i co. Opanuj się. Zazdrosna? – spojrzał na mnie cwanie.

-Pfff.. Nie. Sorki lece pa! – krzyknęłam łapiąc bluzę i wylatując z domu. 3 miesiące temu wyrobiłam prawko ^^  Wleciałam do swojego auta i ruszyłam.

-Gdzie oni mogą być, gdzie oni mogą być.. – mruczałam sama do siebie z przymrużonymi oczami. Rozglądałam się po całym mieście, a ich nie widziałam.

*2godziny później*

Byłam już mocno wkurzona. 2 godziny kręcę po mieście i nic! Tak paczałam i paczałam i wypaczałam. Wychodzili ze sklepu. Zatrzymałam się na pobliskim parkingu. Szybko za nimi pobiegłam.

-Aha! Więc tu jesteście! – zasapana wreszcie ich dorwałam.

-Wi-wika? Ale co ty tu robisz? – patrzyli na mnie zdziwieni.

-Co wy tu robicie?! Hę?! Razem! – zaczęłam wskazywać na nich palcem.

-Wyszliśmy razem na miasto. Opanuj się! – mówiła Zuza.

-Co robiliście w tym sklepie?? – mówiłam.

-Zobaczyłam świetne buty i błagałam Logana, żeby mi je kupił. I się zgodził w końcu ^^  - mówiła Zuza.

-To wy wyszliście razem na zakupy? – uniosłam brew już bardziej zdziwiona niż zła.

-Co? Niee. Ogółem razem na miasto, tylko ten człek przez godzinę jęczał jak mu się te buty podobają no to kupiłem – wskazał na brunetkę Log.

-Tiaaaak! ^^ - pomachała mi przed twarzą reklamówką Zuza.

-Wyszliście razem, kupujesz jej rzeczy, randka?! – powiedziałam z lekka wstrząśnięta.

-Co? – przekręcili głowy.

-Nie bądź zazdrosna, bo nie ma o co. Wyszliśmy po kumplowsku czy jakoś tam, na miasto. – mówiła brunetka.

-Pfffff! Pffff! Ja? Zazdrosna?! Pffff.. – założyłam ręka na rękę.

-Nie no, wogle. Ej Wika, czy ty się czasem w Logu.. – zaczęła Zuz. NA szczęście przechodził obok nas jakiś gościu wżerający bagietkę. To był mój ostatni ratunek, wyrwałam mu ją i wepchnęłam Zuz do ust.

-Dobra my spadamy, pa! – wzięłam ją za rękę.

-Halo. Przepraszam panienko, a moja bagietka? – rozłożył ręce ten gościu.

-Eeeee… Logan! Ty się tym zajmij! Dzięki, powo, paaaa! – pociągnęłam brunetkę za sobą do auta. Wsiadłyśmy:

-Słuchaj – wypluła kawałek bułki z ust i rzuciła nim we mnie. – My jesteśmy sobie tylko KUMPLAMI – mocny nacisk na kumplami – i jak KUMPLE wyszliśmy na miasto.  Nie musisz być zazdrosna – jęknęła.

-No ile mam mówić, że nie jestem zazdrosna! – warknęłam próbując odpalić auto.

-Nieeee wogleee. I w Logu oczywiście też się nie bujasz. – wywróciła oczy.

-No A wcale, bo nie! – założyłam ręka na rękę, wepchnęłam jej bagietkę spowrotem do ust i ruszyłam do domu Wery.

*40minut później*

Wysiadając z auta zobaczyłam Loga wchodzącego na podwórko Wery.

-Co jest? – spojrzałam na jakiegoś zgarbionego i osłabłego Hendersona.

-Ten facio mnie poznał i zadzwonił po jakieś 2 dziewczynki, które mnie męczyły -,-  - jęknął.

-Uuu, a jak wróciłeś? – pytałam.

-W zamian mnie podwiózł. – mruczał nie zmieniając pozycji, a Zuz podeszła do nas.

-Biedny. A teraz właźmy do środka, bo już zimno się robi. – wleciałam do środka. Wszystkie nasze pary już powracały. Zuza i Logan weszli do salonu, gdzie siedzieli już Wera i James, a ja poszłam do kuchni, gdzie był Carlos.

-A ty nawet nie ruszyłeś się z miejsca – usiadłam naprzeciwko niego.

-Bo nie jestem nadpobudliwym zazdrośnikiem. -,-  - mruknął.

-No dajcie wy już święty spokój! Wcale nie jestem zazdrosna! – warknęłam.

-No pewnie, że nie. Wyleciałaś tylko za nimi jak oparzona, bo myślałaś, że są na randce i chciałaś im to zepsuć i nawrzucać. – wywrócił oczy.

-Pfff! Pfff!  Nie prawda!... Głupi jesteś! – założyłam ręka na rękę i obróciłam się do niego plecami przyglądając się scence na korytarzu.

-Jeszcze raz najlepszego z okazji tygodnicy! – blee, no rzygam tęczą! – Dzięki za wspaniałą kolację! – szczerzył się Kendall.

-To raczej ja dziękuję. – pocałowala go w policzek PAti.

-I jeszcze raz sorki, że zapomniałem prezentu, ale poczekaj to po niego skoczę. – powiedział blondyn i poleciał na górę.

-No dobrze. – powiedziała Pat.

-Mówię cie, kiedyś na randkę cię zapomni. – powiedziałam do stojącej w korytarzu rudej, która wystawiła mi język i wrócił do czekania na swojego „księcia”. Błeeeee, skąd ja znam takie słowa?! O.o x.x Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Pati poszła otworzyć, a ja wyjrzałam zobaczyć kogo tu niesie. Kiedy niebieskooka otworzyła drzwi zamarła. Ja też aż odrętwiałam. To byli…. Ci chłopacy, którzy stali wtedy pod naszym oknem w hotelu! O.o

-No siema. Pamiętasz nas? – uśmiechnął się blondyn.

Szybko schowałam głowę.

-Ej widziałem cię. – wtrącił się ten 2, brunet. –Chodź tu do nas.

-Kto to? – mruknął patrząc na mnie Carlos.

-Co? Kto? Gdzie? Nic. Nikt..! – jąknęłam. Ale jednak nie mogłam zostawić tej sieroty tam z nimi, więc wyszłam i stanęłam obok niej.

-Bartek – przedstawił się blondyn. – A to Filip – wskazał na bruneta.

Pati otrzeźwiała, a nagle zszedł Kend. Niósł ze sobą małe, ładnie zapakowane pudełeczko.

Podszedł do nas i pocałował rudą w policzek.

-Kto to? – wskazał na nieproszonych gości.

-Eeee…ee.. – wydusiła Pati.

-Mamy coś dla was. – z cwaniackimi uśmieszkami wyjęli nasze staniki i je unieśli – mówiliśmy, że was znajdziemy – już normalniejszy uśmiech.

-Co?! – wytrzeszczył oczy Kend.

-Kendall to nie tak jak myślisz! – próbowałam ratować sytuację.

-Wika już nic nie mów! – powiedział i odwrócił się do przerażonej i zaskoczonej Pati. – Pati. Miałaś na sobie ten stanik wtedy na imprezie. Dobrze pamiętam. – powiedział.

-No tak. A po imprezie nam go oddała. – uśmiechnął się Bartek, a Kendall odszedł, a za nim Pat.

-Nie pomagasz! – zmroziłam wzrokiem Bartka i ruszyłam za naszą parą. Jakby tego brakowało wszyscy wyszli i przyglądali się tej scence. Dogoniłam Pat i Kenda przy schodach.

-Skarbie to nie tak.. – próbowała zatrzymać go PAti.

-A niby jak? Dałaś mu swój stanik?! Rozebrałaś się przed nim!? – mówił wściekły blondyn.

-Nie! – zaprzeczała.

-Kendall to nie było tak. – wtrącałam się.

-Nie wtrącaj się Wika! – stanowczo uciszał mnie, a zszokowana reszta patrzyła raz na jedno, raz na drugie, raz na trzecie.

-Muszę! Bo to nie było tak! A poza tym wy wtedy nie byliście razem. – mówiłam.

-Aha i to tak dużo zmienia! – rozłożył ręce i zmarszczył czoło.

-No tak. –powiedziałam.

-Wika nie. – przerwała mi Pat.

-Jak się przed nimi rozbierałaś.. – zaczął blondyn.

-No skończ! Nie rozbierałam się! – zaprzeczała ruda.

-Dałaś! Im! Swój! Stanik!! – mówił mocno wkurzony Kend.

-No tak…, ale to inna sytuacja. – tłumaczyła się.

Chciałam się wtrącić, ale blondyn mnie uciszył.

-Wika, wiem, że nie byliśmy wtedy razem, ale takie akcje skoro już odstawiała to może i teraz odstawiać, mogła mi powiedzieć, ale i tak poczułem się zdradzony! – wymieniał powody do wściekłości.

-Kendall rozumiem cię, w 100 procentach, ale ja tego nie chciałam. I do niczego nie doszło. Skarbie.. – mówiła Pati.

-Skarbie? Nie. Nie mów tak do mnie! To skończone! Okazuje się, że ktoś kogo kocham jest kimś zupełnie innym! Żegnaj Pati! – rzucił prezentem o ziemię i pobiegł na górę. Pati się rozpłakała i skuliła, a ja zamknęłam przed tamtymi drzwi i ją objęłam. Ale ta długo tak nie posiedziała. Po jakiejś minucie wybiegła z domu i tyle ją widziałam.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Tak. Też was kocham! ^^ Jeszcze raz najlepszego ;***, dużego jajka i smacznego zająca ;*** <3  i spasiba za wejścia!! KOCHAM WAS!!!! *_______* I plosase o komciacie! ;** Bayyyooo! ;***